طنزنوشتۀ برادر “جواد چپردار”
مجید یوسفی، از همرزمانمان در گردان حضرت علی اکبر است.
یکی از کارهای مورد علاقه اش در ایام دفاع مقدس؛ مخ زنی بود!!!
او بچه های تازه وارد به گردان را، در تور می انداخت و طی چند جلسه تلمّذ در حوزۀ معنویات و فرائضِ عرفانی، از آن رزمنده ها؛ یک عارف و نماز شب خوانِ بالفطره می ساخت. از همان دائم الوضوها با کلاه های الهی من قشنگم، که همیشه سجاده و کتابچه های دعا همراه خود داشتند!!!
🔵🔴🔶️
آقا مجید در این کار، حسابی خِبره شده بود، اما نه آنقدر که بتواند مرا هم تحت تأثیر قرار دهد!
او خیلی تلاش کرد که مخ مرا هم در عرفان و عباداتِ مشروحه بزند!!! اما وقتی دید من استعداد گول خوردن را ندارم، بی خیالم شد!!!!
البته این را بگویم که من ارادت زیادی به آقا مجید داشتم، اما از آنجا که هنوز آمادگی شهادت را نداشتم!!! اصلاً به حرف هایش گوش نمی دادم.
حالا که خوب فکر می کنم، دلم به حال آن بچه های مخلصی که شاگردی مجید را کردند و شهید شدند می سوزد، چون استادشان که نماز شب خوان بود!!!🤲 و به آنها رسم عاشقی می آموخت، خودش بادمجان بم بود و فقط بچه هایِ مردم را از شربت شهادت متنعم می کرد!
🔵🔴🔶️
بعد ها که این رویه ی آموزشی از سوی مجید توسعه بیشتری پیدا کرد، ما هم دست به کار شدیم و به همراه رفقای غیر عرفانی گردان، در جهت هدایت رزمنده های تازه وارد تلاش می کردیم تا در تور عرفان گرفتار نشوند و …
کمی که گذشت، آقا مجید و رفقا، با فاصله ی زیادی از چادرهای گردان در مقرِ روبروی دوکوهه، برای خودشان چاله قبرهایی را کنده بودند تا نماز شب هایشان را، دور از چشم ما و رزمنده های گردان اقامه نمایند، چون شیطنت ما امکان این قرطی بازی ها را در حسینیه ی گردان ازشان سلب کرده بود… حالا بماند که برای موقعیت چاله قبور اطراف مقرِ گردان هم برنامه هایی داشتیم و گاهی شبیخون و …. که فعلاً از طرح شفاف آن، خودداری می کنم، چون شاید ریا!!! یا بدآموزی تلقی شود.😜
🔵🔴🔶️
خلاصه مجید یوسفی با آن کلاس های عرفان و تهجّدش، خیلی ها را به درجه ی رفیع شهادت نائل فرمود!!!
و خودش از فیض شهادت قِسِر دَر رفت!
خدا به دادش برسد که یقینا شهدا سر پل صراط، سراغش خواهند آمد…
* متن حاضر؛ دستنوشتۀ طنز دکتر جواد چپردار برای همرزم، دوست و برادر خود؛ حاج مجید یوسفی است که به رغم شوخی، رفاقتی دیرینه با یکدیگر دارند.
