شهید علی قربانی
به روایتِ نبی الله قربانی (برادر شهید)
علی؛ فکرش بزرگ بود. خیلی بزرگتر از سنش.
اما وقتش که می رسید، شوخ طبعی اش هم گل می کرد:
یکبار در فرمی که پر کرده بود، جلوی سوال «با کدام زبان آشنایی دارید؟» نوشته بود: «افغانی!»
یکبار دیگر هم در مصاحبۀ صدا و سیما، به همراه دوستش علی نیاکان، خود را جابجا معرفی کردند که بخندند! این گفت: «من علی نیاکانم» و آن گفت: «من علی قربانی ام»
در همان شوخی هم خط قرمزهایی داشت برای خودش.
اصلا در جمع شلوغ، او ناخوداگاه در همه چیز، تافتۀ جدابافته بود.
