شهید سعید رضایی نیری

شناسه

نام: سعید

نام خانوادگی: رضایی نیری

نام پدر: عباس

ولادت: 1350

شهادت: 15 اسفند 1365

محل شهادت: شلمچه – دریاچه ماهی

عملیات: مرحله تکمیلی کربلای 5

یگان: لشکر 10 سیدالشهدا – گردان علی اکبر

مزار: کرج، امامزاده محمد

سایر اطلاعات: برادرش مجید نیز به فیض شهادت رسیده است.

وصیتنامه

بسم الله الرحمن الرحیم
یا أیها ألذین آمنوا التقوا و ابتغوا إلیه ألوسیله و جاهدوا فی سبیله لعلکم تفلحون(مائده/35)
(ای اهل ایمان از خدا بترسید و (بوسیله ایمان و پیروی اولیای حق) به خدا توسل جوئید و در راه او جهاد کنید، باشد که رستگار شوید.)
بنام او که همه چیز از اوست. بنام او که زندگی ام در جهت اوست. بنام او که زنده به اویم. بنام او که از اویم. شدنم در جهت اوست. بودنم و رفتنم برای اوست. معبودم اوست، مقصودم اوست، مرادم اوست، امیدم اوست. احساس می کنم … ، با ذره ذره وجودم، با تمام سلول هایم احساس می کنم، اما بیانش نتوان کرد. ای همه چیزم، بیادت هستم، بیادم باش که بی تو هیچ و پوچ خواهم بود.
ولا تحسبن الذین قتلوا فی سبیل الله امواتاً بل احیا عند ربهم یرزقون(آل عمران/ 169)
مقام شهید را کسی می تواند درک کند که خود آن طرف لااقل برایش روشن شده باشد تا آنگونه که شایسته یک شهید است بگوید، ولی من خودم نسبت به بینش خودم یک نوع تشبیه جدید و نویی نسبت به خودم دارم.
به نظر من شهادت مقدمه بی نهایت راهی است برای رسیدن به یک بی نهایت راه دیگر، چرا؟ چون همه می دانیم مقام رفیع شهادت آنچنان که زبانزد همگان است، یک مطلب ساده نیست، مقام پر ارج و بالایی است و ارزش و عمل آن برای هیچ کس روشن نیست. پس اینکه می گوییم شهید مقدمه یک بی نهایت راه است، مطلب عمیقی است که برای همگان مقدور نیست.
وظیفه شرعی ما بود که به کلام امام لبیک گوئیم و در این فریضه بزرگ الهی شرکت کنیم و شکر گذاریم از اینکه خداوند تبارک وتعالی ما را در این مقطع از زمان قرار داده و امامی بزرگوار که نور چشم تمام ماست و واقعاً نعمت بزرگ الهی است که بر ما نازل گردیده تا ما را از تاریکی و ظلمت به نور، نور الهی راهنمایی نماید و شکر گزاریم از خداوند تعالی از این نعمت های بزرگ.
ما با جان و دل از جمهوری اسلامی و انقلاب اسلامی و اسلام به فرمان امام پاسداری خواهیم نمود و در این راه اگر لیاقت اینکه جان بی ارزش خود را بدهیم، هیچگونه دریغ نخواهیم کرد و شکر گزاریم که با ارزش ترین چیزمان را برای والاترین چیز که اسلام است عطا کنیم و می گوییم:
“ألحمدالله الذی ختم لأوّلنا باالسعاده والاخره باالشهاده والرحمه”
حمد و سپاس خداوندی را که آغاز زندگی ما را خوشبختی و سعادت و پایان آنرا شهادت و رحمت قرار داد.(فرازی از خطبه حضرت زینب- سلام الله علیها- در مجلس یزید لعنة الله علیه)
وصیتی دارم به خانواده ام، هر چند نمی توانم آنگونه که باید از خدمات بی دریغ شما خانواده ام نسبت به خود توصیف کنم ولی مختصر وصیتی برایتان می نویسم:
خوشا آنان که با عزت ز گیتی      بساط خویش برچیدند و رفتند
خوشا آنان که در راه عدالت         بخون خویش غلتیدند و رفتند
خوشا آنان که از پیمانه دوست       شراب عشق نوشیدند و رفتند
شهید از بدن و جامه، روح و اندیشه، حق سرشتی و پاک باختگی خویش کسب شرافت کرده است و بدن او یک جسد است؛ یعنی جسدی که حکم روح بر بدن او جاری شده و از هرگونه زشتی و ناپاکی مبرّاست. حکم شهید، یک حکم نورانی و مقدس است. من به عنوان یک وصیت باید بگویم وحدت کلمه را حفظ کنید زیرا بدون وحدت، ادامه انقلاب میسر نیست.
پدر و مادر عزیزم؛ در عزای من گریه و زاری نکنید چون شهادت، افتخار نزدیکی به خدای بزرگ است و به شما برادران عزیزم سفارش می کنم که از مکتب اسلام و امام امت پیروی کنید و زینب وار راه مرا ادامه دهید.
در پایان از شما پدر و مادر عزیزم که برایم زحمت کشیده اید و تمامی دوستان و آشنایان حلالیت
می طلبم و همه شما را به خداوند بزرگ می سپارم. هرگز از یاد خدا غافل نشوید.
بارالها جوانان رزمنده ما پیروزی را از تو می دانند و به قدرت خود مغرور نیستند.
به امید پیروزی رزمندگان اسلام بر کفر جهانی.
والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته
سعید رضایی- 1365/11/8

تصاویر