خاطره مجید رضاییان
روزهای آخر اسفند 1373 بود. من به همراه مرحوم پدرم و یکنفر دیگر، در راه جماران بودیم برای شرکت در مراسم سالگرد شهدای گردان علی اکبر.
کمی دیر شده بود. باران شدیدی هم می بارید.
در مسیر، یکی از همرزمان به نام برادر محسن آریاپور را هم دیدیم. ایشان هم با ما همراه شدند.
نزدیک حسینیه شدیم، از مقابل بیمارستان بقیه الله شماره 2 که داشتیم رد می شدیم، احساس کردیم شرایط متفاوت است. رفت و آمدها عادی نبود. اتومبیلی مقابل بیمارستان پارک شد که آقای ناطق نوری با شتاب از آن پیاده شده و به داخل بیمارستان رفت.
کمی جلوتر رفتیم و سوال کردیم که چه اتفاقی افتاده؟…
گفتند حجت الاسلام سید احمد خمینی به رحمت خدا رفتند.
یعنی این اتفاق دقیقا مقارن شده بود با زمان مراسم شهدای گردان در حسینیه جماران.
ما رفتیم و رسیدیم به درب نگهبانی جماران.
تعدادی دیگر از بچه ها هم آنجا جمع شده بودند.
باران شدیدتر شده بود.
به ما اجازه ورود ندادند. گفتند درب حسینیه هم بسته است. خبر رحلت حاج احمد آقا به بچه ها رسیده و آنها مشغول عزاداری هستند.
آن روز هر چه ما اصرار کردیم، نگهبانان به ما اجازه ورود ندادند و ما نهایتا برگشتیم.
بعدها دوستانی که در آن مراسم حضور داشتند از شور و حال مراسم برایمان تعریف کردند و گفتند مقارن شدن ساعت مراسم سالگرد شهدای گردان با این خبر، شور و حال مضاعفی به بچه ها داده بود.
جالب توجه است که چند سال پیش از آن، حاج سید احمد آقا یکبار شخصا در مراسم سالگرد شهدای گردان در حسینیه جماران حضور یافته بودند.
