شهید علی قربانی

شناسه

نام: علی

نام خانوادگی: قربانی

نام پدر: غلامعلی

تاریخ تولد: 15 دی 1344

محل تولد: ورامین

مدت حضور در جبهه: 5 سال

سمت: معاون گروهان نصر، گردان علی اکبر، لشکر 10 سیدالشهدا

تاریخ شهادت: 17 تیر 1365

محل شهادت: مهران – ارتفاعات قلاویزان

عملیات: مرحله دوم کربلای 1

یگان: لشکر 10 سیدالشهدا – گردان علی اکبر

مزار: ورامین – گلستان حسین رضا

زندگینامه

شهيد علي قرباني در  نیمۀ دیماه در شهرستان ورامين، خيابان مسجد جامع دیده به جهان گشود.

وی پس از گذراندن دوران كودكي، سال 1351 وارد مدرسه كوشيار (توحيد) شد و مشغول به تحصيل گشت. پس از آن به مدرسه راهنمايي لشكري (علوي) رفت. در همين دوران بود كه خانواده منزل خود را به خيابان مهديه انتقال دادند.

علی 25 شهریور 1360 همراه با نيروهاي بسيج به مناطق جنگي اعزام شد و توانست در عمليات فتح المبين در قالب تيپ 7 ولي عصر شركت كند. پس از آن به عضويت سپاه خرمشهر درآمد و پس از آزادسازي اين شهر كه خود نيز در آن شركت داشت در قسمت حفاظت فيزيكي (دژباني) مشغول به خدمت شد.

پس از چند ماهي به لشكر 27 حضرت رسول در قسمت پدافند منتقل شد و بعد از مدتي كوتاه وارد تيپ 10 مخصوص حضرت سيدالشهداء عليه السلام شد (پس از مدتي تيپ تبديل به لشكر شد)

علی قربانی ابتدا در گردان حضرت علي اصغر(ع) و سپس مدت زيادي در گردان حضرت علي اكبر(ع) مشغول به خدمت بود. پس از مدتي به سمت معاون گروهان نصر از گردان حضرت علي اكبر درآمد.

از عمليات‌هاي مهمي كه وی در آن‌ها شركت داشت مي‌توان: فتح المبين (آزادسازي خرمشهر)، والفجر مقدماتي، والفجر 1، والفجر 4، خيبر (كه لازم به ذكر است وي در اين عمليات دچار مجروحين شيميايي گشت) بدر، والفجر 8 و كربلاي 1 را نام برد. البته به غير از موارد مذكور وي در دهها عمليات بزرگ و كوچك ايذايي نيز شركت نمود.

او در عمليات غرورآفرين كربلاي 1 (آزادسازي شهر مهران) در منطقه ارتفاعات قلاويزان در نقطه‌اي كه به عنوان سرستون به خط دشمن حمله كردند،‌ هدف تيربار دشمن قرار گرفت و به مقام بلند شهادت نائل آمد و به آرزوي ديرينه‌اش رسيد.

وصیتنامه

بسم الله الرحمن الرحيم

شروع مي كنم به نام خدايي كه برحق است و ما را از خاك متولد و به سوي خاك مي برد. مردني كه به قدرت الهي مجدداً زنده مي گرداند و هر كس را به جزاي اعمالش مي رساند. در قبال آن آتش و بهشت در اين دنيا بايد امتحان  بدهد و چه خوب است كه با معدل خوب به آن دنيا هجرت كند.

با سلام بر مهدي و درود بر امام عزيز و ياران باوفايش و درود و سلام به آقا امام حسين سرور شهيدان و ديگر شهداي راه خدا و سلام بر خانواده هاي شهداي انقلاب كه به قول امام عزيز چشم و چراغ اين ملت هستند، سخنم را شروع مي كنم.

پدرم مي دانم كه خيلي مرا دوست داشتي ولي خودت مي داني كه در اين مرحله از جنگ خون‌هايي لازم است تا از اين دين مقدس حفاظت كند تا بتوانيم بر كل جهان غلبه پيدا كنيم. پدر عزيزم اميدوارم كه حقير را ببخشي و برايم طلب آمرزش كني.

اما مادر عزيزم نمي دانم چه بنويسم. هم اكنون كه برايت مي نويسم دلم مي خواهد در گوشه اي بنشينم و گريه كنم. ولي خوب هركس گفت لا اله الا الله  بايد در عمل هم به اثبات برساند. مي دانم كه طاقت نداري خبر شهادتم را بشنوي، حتي اگر يادت باشد از خدا مي خواستي كه قبل از شهادتم مرگت را خدا بدهد، ولي مادرم چون فاطمه صبور باش كه چه رنجها و مشقتها كشيد. فرزندان خود را فداي اسلام نمود. مادرم مبادا در مرگم زياد حسرت بخوري كه منافقان كوردل بگويند با از دست دادن فرزند خود از اين انقلاب دلسرد شده است. مادرم علي پسرت مي رود براي ياري كردن احكام الهي در سرتاسر گيتي تا خون سرخش را در كربلاي جنوب بريزد. اگر با ريختن خون علي ها اسلام پايدار است اي گلوله ها سينه سرخ مرا بشكافيد.

و سخني را با شما برادران عزيزم آغاز مي كنم. آري برادر، مي دانم  مرگ من برای شما را كمرشكن است، ولي بايد براي رضاي خدا هم كه شده، صبر كنيد. برادرانم، مبادا سر به پايين حركت كنيد كه شما بايد افتخار كنيد كه برادر خودتان در راه اسلام فدا شده است. برادرانم اميدوارم كه مرا ببخشيد و از خدا بخواهيد كه ببخشد. هيچوقت جاي مرا جبهه خالي نگذاريد .

اما خواهرانم، خودتان مي دانيد كه تنها نصيحتم چه بوده است، ولي باز مي گويم كه همچون فاطمه زهرا سلام الله عليها به زندگي خود ادامه دهيد، كاري نكنيد كه غير رضاي خدا و اولياء خدا باشد.

اما سخنم با ملت شهيد پرور ايران مخصوصاً به محله خودمان اين است كه زياد اتفاق افتاده است كه به خانواده شهدا بي احترامي شود. دوست دارم كه با آنها با خلق و خوي خوب رفتار كنيد. به نظر بنده احترام آنها واجب است.

و همچنین سخني با بسيجيان پاك كه واقعاً مظلوم شهر و جبهه هستند و عاشقان امام حسين عليه السلام مي باشند و از شوق ديدار او جانها را به جان آفرين تسليم مي كنند. دوست دارم كه جبهه ها را خالي نگذارند كه اگر جبهه ها را خالي بگذارند گويا همان افرادي هستيد كه امام حسين عليه السلام را تنها گذاشتند.

اما ملت شهيدپرور، دوست دارم كه احترام آن پاك باخته گان بسيجي را نگهداريد، مبادا به آنها چيزي بگوييد، كه واقعا آنها ياران باوفاي امام حسين عليه السلام و امام عزيز هستند. البته نه هر بسيجي. كسي كه در لباس مقدس بسيج خيانت مي كند منافق است و از سودجويان مي باشد.

خانواده عزيزم، نگوييد كه علي پاسدار بوده است. دوست دارم كه با لباس بسيجي دفن شوم. بگوييد كه علي بسيجي بوده است. چون هيچ لباسي مقدس تر از لباس بسيج نيست. بسيجي لباس را كه بر تن مي كند، گويا كفن اوست و آرزويش آن است كه در اين لباس مقدس به شهادت برسد.

خاطرات

• خانواده شهید:

او ارادت خاصي به خانواده هاي شهدا مخصوصا خانواده شهيدان خلخالي داشت. هر زمان كه از مرخصي مي آمد به گونه اي وارد خانه مي شد كه خانواده شهيدان خلخالي كه در روبروي منزلشان بودند متوجه حضور شهيد نشوند. او علت اين كار را شرمندگي از سلامتي خود و شهادت ديگران عنوان مي كرد.

• شهید علی قربانی

خواب ديدم در جبهه هستم و عبدالحسين (شهيد عبدالعظيمي) را ديدم كه از قبر بيرون آمد و بعد از سلام عليك به من گفت: علي من به منزل نو رفته ام، تو نمي آيي؟ من در جواب گفتم من هم مي آيم و بعد گريه سر دادم…

• شهید علی قربانی

هفدهم شهريور ماه بود. صبح ساعت دو تا چهار پست بودم. تانكهاي عراقي به سمت جلو در حركت بودند. پست من ساعت چهار تمام شد و رفتم خوابيدم. من و نوروزعلي قلاوند خوابيده بوديم. تانكها و توپخانه در حال شليك بودند. يكدفعه بلند شدم و ديدم نوروزعلي تركش خورده است. دويدم و او را به داخل سنگر كشيدم، ديدم كه دو عدد تركش خورده يكي به مغز و ديگري به پشت سرش. چفيه را بريدم و به سرش بستم كه ديدم  خودم هم تركش خوردم و سرم مي سوزد. دويدم و آمبولانس را آوردم و خودم و قلاوند به آمبولانس سوار شديم ولي او به عشقي كه داشت رسيد و شهيد شد. اما من نه…

گزارش یادواره مجازی شهید علی قربانی

تصاویر