دوست طلبۀ من

گفتگو با برادر مهدی نصیری

پیرامون شخصیت مرحوم عدنان اوغر

من و عدنان، مدتی کوتاهی را در جبهه با هم بودیم و بعد، رفاقتمان در مدارس علمیه قم، بیشتر شد. ما هر دو مدتی طلبه مدرسه رضوی و مدرسه معصومیه بودیم.

عدنان از شخصیت جذابی برخوردار بود. اهل معاشرت بود و دوستان زیادی داشت. روحیه اجتماعی اش باعث شده بود افراد زیادی با او در ارتباط باشند. چهره اش بشاش و دوست داشتنی بود و اخلاقش؛ اخلاق ناب محمدی.

عدنان در نظر دوستانش؛ شخصیت برجسته ای داشت. او همواره آداب اخلاقی و اجتماعی را رعایت می کرد و بسیار ملاحظه داشت که کسی را از خود نرنجاند. به همین سبب بود که دایره دوستانش بسیار وسیع بود.

بسیار متدین و اهل نماز شب و عبادت بود و از اعتقادات بسیار قوی و محکم برخوردار بود. فهمیده بود بیماری اش سخت و حاد است و معلوم نیست چقدر دوام بیاورد، اما باز هم روحیه اش را حفظ کرده بود. به دیدنش که می رفتیم، باز هم می گفت و می خندید. و ما بودیم که از او روحیه می گرفتیم…

روحش مثل همیشه؛ شاد…