ماجرای “تشابه اسمی” که به “رفاقت” انجامید…

خاطره آقای طاهری (توده روستا)

درباره شهید ابوالفضل اسفندیاری

قبل از عملیات کربلای 4؛ یکروز ظهر، سر سفره نشسته بودیم و مشغول خوردن ناهار بودیم…

به ابوالفضل سلیمی که پارچ آب، نزدیکش بود گفتم: ابوالفضل جان، یک لیوان آب بده.

یکدفعه دیدم نوجوانی که همان روز تازه آمده بود به گردان، لیوان آبی را به سمت من آورد و گفت: بفرما!

چند دقیقه بعد، به شهید علی اسفندیاری گفتم: اسفندیاری، نمکدان را بده.

اما نمکدان را هم دوباره همان نوجوان تازه وارد به من داد و با لبخندی ملیح، دوباره گفت: بفرما!

تشکر کردم و گفتم: چرا شما زحمت می کشید؟!!!!…

جواب داد: خب شما به من گفتید! بار اول گفتید ابوالفضل، بار دوم هم گفتید اسفندیاری. من ابوالفضل اسفندیاری هستم!

خندیدیم و همین اتفاق، شد باب آشنایی مان…

شدیم مثل دو برادر…

هرچند که ابوالفضل؛ رفیق نیمه راه شد و در عملیات کربلای 5، تنهایی پرواز کرد…

https://www.ali-akbar.ir/2693/شهید-ابوالفضل-اسفندیاری/