شناسه
نام: احمد
نام خانوادگی: اوریات
نام پدر: حسین
نام مادر: زهرا
تاریخ ولادت: 1342
محل ولادت: شهر ری
سن: 24 سال
تحصیلات: سیکل
وضعیت تاهل: متاهل – دارای یک فرزند پسر
تاریخ شهادت: 18 فروردین 1366
محل شهادت: شلمچه
عملیات: کربلای 8
یگان: گردان علی اکبر – لشکر 10 سیدالشهدا
مزار: تهران – بهشت زهرا(س) قطعه 29 ردیف 106 شماره 18
زندگینامه
شهید احمد اوریات یکم فروردین ۱۳۴۲، در شهر ری چشم به جهان گشود. پدرش حسین، کارگر کارخانه چیت ممتاز بود و مادرش زهرا نام داشت.
احمد تا پایان دوره راهنمایی درس خواند.
او در سال ۱۳۶۴ ازدواج کرد و صاحب یک پسر شد.
وی که به عنوان پاسدار در جبهه حضور یافته بود در بیست و سوم فروردین ۱۳۶۶، در شلمچه بر اثر اصابت ترکش شهید شد. مزار او در قطعه 29 بهشت زهرای تهران واقع است.
وصیتنامه
بسمه تعالى وصيتنامه اختصاصی به خانواده ام:
سلام و درود بر رهبر كبير انقلاب اسلامى ايران امام خمينى صلوات
احمد اوريات فرزند حسين داراى يك همسر به نام پروانه خراسانى و يك فرزند به نام ايمان كه پسر است دارا هستم. از بنياد شهيد تقاضا دارم بعد از من حقوق مرا به زن و بچه ام بدهيد. اگر زن بنده بعد از من خواست شوهر بكند از نظر من مى تواند ازدواج كند اگر خواست اين كار را بكند. بنياد شهيد وظيفه دارد بچه من را بگيرد و به پدرو مادرم تحويل دهيد. از بنياد شهيد خواهش مى كنم در شهادت اينجانب كمك مالى به پدر و مادر بكند زيرا بنده شغل آزاد دارم و هيچ پولى پس انداز ندارم كه پدرم خرج كند. وظيفه شماست كه خرج مرا به آنها بدهيد. همان روز اول شهادت. پدرم وضع مالى خرابى دارد و پول در دستش نيست كه خرج مرا در مراسم بدهد و خودم هم هيچ پولى ندارم. در ضمن وظيفه بنياد است من مقدارى پول بدهكار هستم مبلغ ۵ پنج هزار تومان به تقى خراسانى برادرزنم و مبلغ هزار تومان ديگر به برادر زن ديگرم به نام ايرج خراسانى. درضمن پدر عزيزم اين بدهكارى كه وظيفه شماست مبلغ ۲۰۰ تومان به ابراهيم ناتوانى است مبلغ ۳۰ تومان به سلمانى كه در كوچه گاراژ محمد كارگر است بدهد.
گريه بكنيد جايى كه دشمنان اين انقلاب سوء استفاده نكند وظيفه شما این است كه بعد از من وظيفه شرعى داريد زن مرا كوچكترين بى احترامى نكنيد و او را مثال دختران خودتان بدانيد و اگر او خواست اينجا بماند او را نگهدارى كنيد. برادران عزيز آقا شاپور اوريات شما وظيفه شرعى داريد كه در شب هفت اينجانب برادر حقير خود سخنرانى كنيد و به برادر اكبر عظيمى استاد اينجانب بگوييد وظيفه شرعى برگردن اوست كه روز تشييع جنازه من بيايد. و همچنين روز سوم من خواهران من اشرف و اكرم وظيفه شما اين است چون زينب صبرو شكيبا باشيد و جان مديون من هستى اگر گريه بكنى. اكبر آقا و حسين آقا وظيفه شما اين است كه از انقلاب دفاع كنيد.
ازطرف من از فاميلها حلاليت بطلبيد و همچنين همسايگان و دوستان و آشنايان اميدوارم هر كسى كه در مراسم من خدمت كند از خدا آرزوى عمر با عزت‌را مى خواهم و اين را بداند كه شما را فرداى قيامت فراموش نمى كنم
همه امام را دعا كنيد. خدانگهدار به اميد پيروزى رزمندگان اسلام . والسلام خدايا خدايا تا انقلاب مهدى خمينى را نگهدار و اين وصيت نامه من است.
خاطرات
خاطراتی از شهید احمد اوریات
- فرزند شهید اوریات:
وقتی پدرم شهید شد، 9 ماهه بودم. هیچ وقت پدرم را نفهمیدم اما وجودش را در تك‌تك كارها و اعمالم احساس می‌كنم.
- همسر شهید اوریات:
– همیشه در تمام سختی‌ها و خوشحالی‌ها، حضور احمد را در كنارم احساس می‌كنم. ما نباید هیچوقت شهدا را فراموش كنیم. فرزندان ما باید بدانند كه چه كسانی برای آرامش امروز آنان، جانشان را فدا كردند، اینكه امروز می‌توانیم سرمان را بالا می‌گیریم، از صدقه سر شهدا است.
– خاطرم هست قبل از اینكه ایشان برای آخرین بار به جبهه برود، مرخصی آمده بود. نیمه شب دیدم در پشت‌بام مشغول دعاكردن است، از او دلیل این كار را پرسیدم و گفت: در عالم رویا دیدم كه تمام آسمان نام من را صدا می‌زدند.
همان‌جا بود كه فهمیدم این آخرین دیدار است و بازگشتی در كار نیست.
– در مدت زمانی كه فرزندمان به دنیا آمده بود، ایشان چند بار برای مرخصی به تهران بازگشت. در جریان یكی از این مرخصی‌ها، از ایشان درخواست كردم كه تعدادی عكس با فرزندمان بگیرد اما اصلا قبول نكرد. یك حلقه 36 تایی عكس گرفته شد بدون آن كه ایشان در كنار فرزندش ایستاده باشد.
احمد در آخرین وصیت خود به یكی از بستگان، سفارش كرده بود كه آخرین عكسش را بعد از شهادت در كنار فرزندش بگیرند. ما هم براساس وصیت ایشان عمل كردیم و آخرین عكس ایشان قبل از تدفین، در كنار فرزندش گرفته شد؛ پدر شهید در كنار نوزاد 9 ماهه اش.
تصاویر
