شهید علی قربانی
به روایتِ حاج مهدی قربانی (برادرزادۀ شهید):
در روایات دینی؛ به مومنان سفارش شده است که یاد مرگ باشند و به قبرستان بروند، چرا که این کار باعث ریختن ترسشان شده و آنها را به لحاظ روحی آمادۀ قبر و قیامت می کنند.
و به فرموده امام صادق (ع) چنین اعمالی انسان را وادار میکند که کار نیک انجام داده و حریص بر دنیا نباشد،
همچنین باعث می شود که مراقبت بیشتری بر اعمالشان داشته باشند و خود را برای رفتن، مهیّا تر نمایند.
عموی شهیدم نیز از این امر مستثنی نبود
چرا که به گواه دوستانش (همچون جانباز رضا آقاحسینی و مرحوم علی نیاکان) که بار ها و بارها این خاطره را برایمان نقل کردند
آنقدر از لحاظ بار معنوی در حد بالایی قرار داشتند که گویا فقط جسم خاکیش در این دنیا حضور داشت و روحش همواره سیر و سلو ک الهی را طی مینمود.
عموی شهیدم هر از گاهی خود و دوستانشان را کفن پوش کرده و نوبتی داخل قبر میخوابیدند و حتی برای هم تلقین میخواندند و اعمال انجام میدادند.
شهید با این عمل مستحبی در وهله اول یاد شب اول قبر و لحظه ی رهایی روح از این دنیای پست و فانی میکردند
و در وهله دوم هم میزان شجاعت و نترسی خود را می سنجیدند، و با ایجاد فضای شوخی و بسیار صمیمی، حال و هوای خود و دوستانشان را عوض می کردند.
این خاطره عجیب بنده را به شخصه به تامل و تفکر وا میدارد و صرفا حکم یک خاطره از عموی شهیدم را برایم ندارد
بلکه درس شجاعت و دلیری و نترس بودن و در عین حال عدم وابستگی و تعلق به این عالم خاکی را برایم دارد …
عموی شهیدم ؛ خود را برای قبر و قیامت آماده می کرد. هرچند که او؛ آماده تر از هر کسی بود و خود به استقبال مرگ رفت؛
آن هم مرگی خونین و سرخ …
🌹روان پاک شهدا صلوات
