شهید داوود صباغ پور

شناسه

نام: داوود

نام خانوادگی: صباغ پور

نام پدر: میرزا

نام مادر: اقدس

ولادت: 15 فروردین 1347

محل تولد: تهران

سن: 20 سال

شهادت: 7 فروردین (1 مهر) 1367

محل شهادت: دربندیجان

عملیات: بیت المقدس 4

مزار: تهران – بهشت زهرا – قطعه 40 ردیف 3 شماره 12

این شهید عزیز مدتی را رزمنده گردان علی اکبر از لشکر 10 سیدالشهدا بود اما شهادتش در لشکر 27 حضرت رسول(ص) رقم خورد.

وصیتنامه

بسم الله الرحمن الرحیم

با سلام و درود به یگانه منجی عالم بشریت آقا امام زمان (عج) و با سلام و درود به نائب بر حقش امام خمینی و نیز خانواده معظم شهدا،

اما بعد. در این برهه از زمان مردم مسلمان باید همگی به جبهه بیایند تا جنگی را که دشمنان اسلام به ما تحمیل کرده اند به یکسره کردن کار دولت بعث آن را با پیروزی به پایان برسانیم و اسلام؛ این دین الهی را به صاحب اصلیش امام زمان(عج) تحویل دهیم. شکر خدا که ما را از سربازان امام قرار داد، ما باید خون خود را در راه خدا نثار کنیم که خدای متعال خریدار خون ماست و بهای آن بهشت ابد است.

باری از جوانان عزیز میخواهم که اگر گناهی مرتکب شده اند توبه کنند، نگویند که لطف خدا شامل آنها نمی شود، البته خداوند متعال گناهان کسانی که توبه کرده اند می بخشد و به ثواب مبدل می کند. دیگر اینکه به یاد خدا باشید که امام جعفر صادق می فرماید: تنها کاری که خستگی پذیر نیست یاد خداست. چیزهائی که انسان را از یاد خدا دور می کند عبارتند از:

اول: شیطان

دوم: مال

سوم: اولاد

چهارم: سودجویی بیش از اندازه، رفاه و آسایش طلبی.

و اما پدر و مادر عزیزم، هر موقع که خواستید گریه کنید به یاد صحنه عاشورا و امام حسین علیه السلام باشید، به یاد شهدای مفقود گریه کنید و بعد به یاد این بنده حقیر بیفتید.

یارب دلم از غم حسین محزون کن *** در سینه ما محبتش افزون کن

جز مهر حسین (ع) هر آنچه باشد به دلم *** خون ساز و ز دیده ام بیرون کن

و اما چند کلمه با برادران و خواهران و دوستان عزیزم:

این بنده حقیر را حلال کنید، نماز جماعت و مسجد را رها نکنید و همیشه دنباله رو امام عزیز باشید و رزمندگان را دعا کنید. و دیگر اینکه  نماز را بپا دارید که هرکس نماز نخواند در دوزخ است. از دوزخیان سوال شد چگونه به این جایگاه پست دوزخ آمدید؟ جواب دادند که ما نمازگزار نبودیم.

پدر و مادر عزیز، اگر از من اذیت و آزاری دیده اید این بنده حقیر را حلال کنید.

در خاتمه از برادران عزیزم می خواهم که سلاح مرا به زمین نیندازند. آن را بردارید و در راه خدا با دشمنان اسلام نبرد کنید. درس را رها نکنید.

از همه دوستان و از اعضاء فامیل حلالیت می طلبم.

امام را تنها نگذارید. دعای امام یادتان نرود.

دوازدهم شهریور 1365

خاطرات

دستمال اشک مادر

تصاویر