پس اتمام دوره‌ي مرخصی، نیروهای گردان به‌تدریج به منطقه بازگشته و وارد گردان شدند. در این ایام اعزام نیروهای تازه‌نفس نیز انجام شد و برخی از آنها به گردان حضرت علی‌اکبر پیوستند. با توجه به مجروحیت برادر تقی زاده و سید رسول اعتصامی، فرماندهی گردان به عهده برادر مرتضی رضاقلی قرار گرفت و مسلم اسدی نیز با عنوان معاون گردان منصوب شد.
در تاریخ 10/1/66، گردان کماکان در حال سازمان‌دهی و جذب نیرو و آموزش عمومی بود. در این مرحله گردان متشکل از 2 گروهان پیاده (نصر و فتح) و یک گروهان ادوات (الحدید) بود.
پس از انجام سازمان‌دهی و آموزش‌های عمومی، در تاریخ 14/1/66 نیروهای گردان به میدان تیر رفتند. محل برگزاری میدان تیر، در شمال جاده اهواز-حمیدیه قرار داشت. میدان تیر به‌صورت دسته‌ای انجام شده و تا حوالی ظهر به طول انجامید. در فردای آن روز در حوالی غروب نیروها برای شرکت در مانور از محل اردوگاه کوثر خارج شده و به محلی در شمال جاده حمیدیه رفتند. در اوایل شب مانور با همکاری واحد آموزش نظامی لشکر برگزار شد.
در تاریخ 15/1/66 و درحالی‌که گردان برای انجام مانور رفته بود، فرمانده و جانشین گردان برای شناسایی به منطقه عملیات رفتند. پس از شناسایی اولیه، گروهان ادوات به منطقه عملیات اعزام شده و جهت اجرای آتش در خط مقدم مستقر شد.
از اوایل روز 16/1/66، نیروهای گروهان‌های نصر و فتح به‌تدریج ساک‌های خود را به تعاون تحویل داده و نسبت به دریافت مهمات و تجهیزات اقدام کردند. در حوالی عصر کار جمع‌آوری وسایلِ چادرها انجام شده و پس از نماز مغرب و عشاء، نیروها با استفاده از چند دستگاه کامیون اردوگاه را به مقصد شلمچه ترک کردند. در حوالی ساعت 23 کامیون‌ها به منطقه پنج‌ضلعی شلمچه رسیدند و نیروهای گردان در سنگرهای بتونی که از قبل محیا شده بود، مستقر شدند.
در تاریخ 17/1/66 پس از اذان صبح و خواندن نماز نیروهای گردان با استفاده از چند دستگاه وانت تویوتا به‌سوی محل عملیات اعزام شدند. کار جابه‌جایی نیروها تا نزدیکی طلوع آفتاب به طول انجامید. نیروهای گروهان فتح به همراه دسته1 گروهان نصر در سنگرهای اجتماعی واقع در خط مقدم استقرار یافتند و نیروهای دسته 2 و 3 گروهان نصر در سنگرهای انفرادی که بر روی دژ ایجاد شده بود استقرار یافتند. در بعدازظهر همان روز باوجود آرامش نسبی قبلی در منطقه، دشمن به‌یک‌باره اقدام به آتش باری شدید کرد که درنتیجه آن یک نفر شهید و تعدادی مجروح شدند. در حوالی عصر کادر گروهان‌ها برای توجیه دقیق‌تر به سنگرِ دیدگاه رفتند و نسبت به منطقه عملیات توجیه شدند.
در اواخر شامگاه 17/1/66، نیروهای گروهان‌ها به‌تدریج از سنگرهای خود خارج شده و پس از آماده‌سازی سلاح و تجهیزات خود، به‌سوی محل نقطه رهایی حرکت کردند. با گذشت ساعتی، در حوالی ساعت 1 بامداد 18/1/66 گروهان فتح و نصر از دو محور مختلف، از خاکریز خودی گذشته و به‌سوی خط دشمن رهسپار شدند. هنوز دقایقی از حرکت نیروها از نقطه رهایی نگذشته که دشمن متوجه عملیات شده و با استفاده از توپخانه، خمپاره‌انداز، تانک و تیربارهای ضد هوایی آتش شدید روی منطقه ریخت.
در ساعت 2 بامداد 18/1/66، گروهان نصر در مسیر پیشروی خود، قبل از رسیدن به میدان مین اصلی و سیم‌های خاردار دشمن با یک میدان مین تعجیلی روبه‌رو شد که پیشروی گروهان را دشوار کرد. وجود میدان این میدان مین از سویی و آتش شدید دشمن از سوی دیگر، تعداد زیادی از نیروهای دسته 1 و 2 این گروهان را شهید یا مجروح ساخت. با توجه به عدم امکان پیشروی در مسیر اصلی، دسته 3 گروهان نصر از یک مسیر فرعی پیشروی کرده و موفق به نفوذ در خط پدافندی دشمن شد.
در ساعت 2 بامداد 18/1/66، گروهان فتح مقارن با گروهان نصر از راهکار خود پیشروی کرده و موفق به شکستن خط پدافندی دشمن شد اما کمبود نیرو و آتش شدید گسترش آن گروهان در خط دشمن را دشوار کرد.
پس از نفوذ نیروهای گروهان نصر و فتح در خط دشمن، تلاش برای الحاق نیروها ادامه يافت. دشمن به‌سختی مقاومت کرده و امکان الحاق نیروها را غیرممکن کرد. از اوایل روز 18/1/66، نیروی پشتیبان از یگان‌های دیگر به محل درگیری به‌ویژه در محور گروهان فتح وارد شد اما کماکان آتش دشمن با شدت ادامه دارد و مقاومت دشمن امکان پیشروی بیشتر را با دشواری روبه‌رو کرد. تا حوالی نیمروز (احتمالاً ساعت 11) تعداد زیادی از نیروهای گردان ازجمله مسلم اسدی جانشین گردان به شهادت رسیده و یا مجروح شدند.
گردان تا یک روز پس از شروع عملیات در منطقه باقی‌مانده و اقدام به پدافند کرد.
در اواخر روز 19/1/66 نیروهای گردان به منطقه پنج‌ضلعی بازگشته و در سنگرهای بتنی مستقر شدند. استقرار نیروها در این مکان برای آماده شدن جهت مرحله دوم عملیات بود ولی پس از یکی دو روز، ادامه حضور گردان در مرحله‌ي بعدی عملیات منتفی شده و نیروهای گردان به اردوگاه کوثر بازگشتند.
پس از بازگشت گردان از منطقه، نیروها سلاح و تجهیزات خود را تحویل داده و به مرخصي رفتند.
